วันพฤหัสบดีที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2554

เดินให้ถูกทาง



เดินให้ถูกทาง
          ถามปุจฉานักปราชญ์  นักคิด ว่าถ้าจะสร้างชาติให้ยิ่งใหญ่ ต้องทำอย่างไร  คำตอบมี่หลากหลายแต่สิ่งที่จำเป็นที่สุดคือต้องให้คนในชาติมีคุณภาพ  มีการศึกษา สามารถพัฒนา เดินหน้า ดึงความเจริญเข้ามาจากทิศทางต่างๆ เข้ามากระจุดตัวอยู่ในผืนแผ่นดินของตน
          อเมริกา ประเทศที่เพิ่งเกิดขึ้นมาไม่กี่ร้อยปี  แต่ปัจจุบันกลายเป็นประเทศอำนาจ เป็นพี่เบิ้มของโลก  กระดิกตัวทำอะไร โลกก็สะเทือนทุกครั้ง หลายคนสงสัยว่าทำมั้ย ทำไม มะริกันชนถึงสร้างชาติให้โตเร็วอย่างนี้ ลองพลิกประวัติศาสตร์ดูถึงบางอ้อว่าที่แท้มะริกันชนมีการวางแผนที่ดี  สหรัฐฯเขียนแผน 50 ปี เพื่อพัฒนาประเทศ  เวลาเขียนแผนก็นั่งหลับตา จินตนาการว่าโลกอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ต้องวางแผนรองรับแค่ไหน รวมถึงงานในการพัฒนาประเทศให้เป็นรูปแบบที่ยั่งยืน
          ทุกๆ 50 ปีก็เอามานั่งเขียนใหม่ ของเก่าอันไหนไม่ดี ล้าสมัยก็ตัดทิ้ง อันไหนดี เข้าท่า ก็บรรจุเอาไว้เหมือนเดิม ทำกันอยู่อย่างไร มีแบบแผน ประเทศก็รุดหน้าอย่างรวดเร็ว  หลายคนแปลกใจเวลาสร้างถนนหนทาง  เส้นทางบ้านนอกทำไมสร้างตั้ง 8 เลน 10 เลน สร้างไปทำไม เปลืองงบเปล่าๆ ถ้าเป็นบ้านฉันสร้างแค่ 2 เลนก็พอถมถืด
          มะริกันชนไม่คิดอย่างนี้ครับ เค้าคิดว่า ถนนคือเส้นทางที่พาความเจริญเข้าหาท้องถิ่น ถนนถึงที่ไหน ความเจริญก็เข้าไปถึงที่นั่น เมื่อเวลาผ่านไป คามเจริญถั่งโถมเข้ามา ก็ไม่ต้องมานั่งสร้าง  นั่งทำกันเพิ่ม ต่อเติมกันทั้งปีทั้งชาติเหมือนบางประเทศแถบอาเซียน เพราะทำเอาไว้ล่วงหน้าเสร็จสรรพ
          วกกลับมาถึงประเทศไทยของเราๆ  ตั่งแต่อดีตที่ผ่านมา เมืองไทย จะก้าวไปไหน ก็อยู่ที่นักการเมืองกับข้าราชการประจำ ที่ทำงานเป็นตัวขับเคลื่อนผลักดันประเทศให้เดินไปทางไปข้างหน้า เผอิญข้าราชการไทย ยังทำงานกันแบบเช้าชาม เย็นชาม เรื่อยๆเฉื่อย ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง เฟืองแต่ละเฟืองที่จะหมุนล้อการพัฒนาขยับช้าเหลือเกิน ที่ผ่านมาก็ได้ภาคเอกชนเป็นตัวดึงให้เดินขึ้นหน้ามาบ้าง
          เปรียบกันง่ายๆว่าถ้าเอาประเทศต่างๆมาแ ถบอาเซียนมาวิ่งแข่งกัน ประกาศรายชื่อครั้งแรกไทยอยู่ลู่กลางเป็นตัวเต็งเพราะปัจจัย ทำเล พร้อม สิงคโปร์กระหนาบข้างพร้อมมาเลเซีย อินโดนี่เซีย ฟิลิบปินส์ อยู่ลู่ห่าง สตาร์ท เปรี้ยง ไทยวิ่งออกตัวพรวดจนคนฮือฮาก่อนจะเป็นจังหวะมาเป็นจังหวะรถไฟไทย ถึงก็ช่าง  ไม่ถึงก็ช่าง  คนอื่นวิ่งแซงที่ประเทศ  จนไทยรั้งอันดับเกือบที่สุดท้าย แต่ใบหน้ายังเปื้อนยิ้มคิดว่าตัวเองวิ่งเก่ง  สิงคโปร์กับมาเลเซีย เข้าป้ายไปนั่งกินน้ำกินก๋วยเตี๋ยวเรียบร้อย  ไทยกำลังวิ่งเหยาะๆๆเข้าเส้นชัย
          เขียนถึงบรรทัดนี้ ก็ต้องขอยก2มือเชียร์ว่า ต้องรีบเร่งผ่าตัด ระบบการทำงาน  วิธีคิดของคนไทยโดยเฉพาะอย่างยิ่งการปรับเปลี่ยนวิธีการทำงานของข้าราชการไทยให้เป็นเหมือนบริษัทเอกชน  เราวิ่งช้ามานานแล้วถึงเวลาต้องวิ่งให้ทันคนอื่นได้แล้ว
                                                                   กุนซือ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น