วันพฤหัสบดีที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2554

จดหมายถึงโซรอส 2/1//2544


ถึง……..โซรอส เพื่อนรัก
            ครั้งแรกที่เราได้ยินข่าวคราวของนายที่จะเดินทางเข้ามาเมืองไทย ตามคำเชิญของกลุ่มผู้สื่อข่าวต่างประเทศ โดยจัดฉากให้นายได้พูดแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการเงินในโลกปัจจุบัน  เรารู้สึกงงและมึนไปหมดเพราะไม่เข้าใจว่านายบ้าหรือโง่กันแน่ ที่จะมาเมืองไทย
            ถ้านายหลงกลมาตามเกมของบรรดาผู้สื่อข่าวต่างชาติที่จัดงานขึ้นมีหวังนายถูกขึ้นเขียงสับเป็นชิ้นๆ  ยังไม่รวมถึงคนไทยจำนวนมากที่จะออกมาต่อต้านนาย ยังดีที่นายเอาสมองซีกซ้ายคิดเป็น ถึงยอมกลับลำเปลี่ยนแผนถึงแม้เหตุผลจะงี่เง่าซักหน่อยว่าไม่ค่อยสบายก็ตามเถอะ แต่เราก็เข้าใจนาย เป็นใครก็ต้องห่วงชีวิตของตัวเองเป็นหลัก
            อาจจะมีคนกระซิบเข้าหูนายบ้างเกี่ยวกับเรื่องที่คนไทยจำนวนไม่น้อยเสนอความคิดเข้าไปในอินเตอร์เน็ตว่าถ้านายเหยียบแผ่นดินไทยเมื่อไหร่ จะมีการระดมพลเอาอึ ปาใส่หน้านายนั้น เรายอมรับว่ามีความเป็นไปได้สูง เพราะในอดีตนักการเมืองชื่อดังของเราคนหนึ่งก็ยังเคยโดนมาแล้ว  ดังนั้นจึงไม่ยากเกินแกงที่นายจะโดนบ้าง เผลอๆเราว่าอาจจะโดนมากว่าอึก็เป็นได้
            นายอาจจะสงสัยตะโกนถามว่าWHYๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมคนไทยถึงเกลียดฉันอย่างนี้  แหมถามอย่างนี้เด็กปอ.4 ข้างบ้านเราก็ตอบได้ ก็ชื่อนายนั้นถูกจดจำไว้ในหัวใจคนไทยทุกคนว่าเป็นคนทำให้ประเทศไทยล้มละลายเมื่อ 3 ปีก่อน ที่นายโจมตีค่าเงินบาทระลอกแล้วระลอกเล่า จนเมืองไทยล้มละลายทันตาเห็น แต่ก็ดีอย่างหนึ่งที่ทำให้คนทั้งโลกรู้จักอาหารไทยที่ชื่อต้มยำกุ้งดีขึ้น
            อีกอย่างนายอาจจะมองมุมมองของคนไทยทั่วประเทศผิดไปหน่อย  การที่ท่านนายกฯของเราที่กำลังจะกลายเป็นอดีตนายกรัฐมนตรีในไม่กี่วันข้างหน้า อาจจะจับมือนายถ่ายรูปคู่กัน นั่นไม่ได้หมายถึงคนไทยทั่วไทยเป็นอย่างนั้น  คิด อย่างนั้น  เรื่องนี้เราการันตีได้แน่นอน  ถึงแม้เราจะนับถือนายว่าเป็นคนยิวที่เก่ง ที่ฉลาดแต่ก็ไม่อาจชมนายให้คนอื่นฟังได้  เพราะเสี่ยงต่อชีวิตและทรัพย์สินของเราเอง
            คราวนี้นายคงจะเห็นบ้างแล้วว่าเป็นเรื่องดี ที่นายตัดสินใจงดการเดินทางเข้าประเทศไทย แล้วเราของเตือนด้วยความรักอีกว่า ต่อไปก็อย่าคิดที่จะทำอย่างนี้อีก เพราะดูแล้วไม่มีทางคุ้ม นายอาจจะคิดว่ารอเวลาอีกซักหน่อยรอให้บาดแผลคนไทยหายแล้วค่อยเข้ามาใหม่นั้น เราว่าเปลี่ยนใจเสียเถอะเพราะบาดแผลที่นายทำกับประเทศไทยมันลึกจนยากเยียวยา
            วันนี้หน้ากระดาษจดหมายหมด ขอผลัดเป็นพรุ่งนี้เราจะเขียนจดหมายถึงนายอีกครั้ง
                                                                                    ด้วยรักและผูกพัน
                                                                                    กุนซือ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น