สมัยก่อนโลกโดนแบ่งออกเป็นสองข้าง ข้างหนึ่งเป็นโลกของคอมมิวนิสต์ อีกซีกก็เป็นโลกของทุนนิยม แต่พอรัสเซียพี่ใหญ่ สะดุดขาล้มโครมใหญ่ ระบอบคอมมิวนิสต์ถึงกาลล่มสลาย โลกทั้งใบจึงพร้อมใจเปิดประตูอ้า รับทุนนิยม เข้ามาเป็นหัวใจของประเทศ
แต่ละประเทศเปลี่ยนวิธีต่อสู้ จากเดิมที่ใช้ปลายกระบอกปืนมาห้ำหั่น ก็หันมาใช้การค้า การลงทุนเป็นอาวุธในการยึดครองประเทศอื่น “เงิน” ก็เลยเป็นปัจจัยหลักของมนุษย์ยุคปัจจุบันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ผู้คนสมัยนี้ ก็เลยตั้งโจทย์ไปในทางเดียวกันว่า”เงิน”คือสิ่งที่ให้มีความสุข เพราะเมื่อมีเงิน ชีวิตก็สุขสบาย สังคมก็ยอมรับมีคนเคารพ นับหน้าถือตา หลายครอบครัวที่มีปัญหา ก็เนื่องจากพ่อแม่มัวแต่ออกบ้านไปทำงานหาเงิน แต่ลืมเอาใจใส่ลูก เพราะเขียนใส่กระดาษแปะข้างฝาเอาไว้ว่า” เมื่อมี่เงิน ความสุขก็จะไปไหลเข้ามา” จนบ้างครั้งลืมเรื่องจิตใจของคน
ผมนั่งคุยกับเพื่อนเรื่องสังคมไทย ตั้งปุจฉาว่า เวลาคนเราจะรักกัน ฐานะทางสังคมมีผลต่อการตัดสินใจไหม เครื่องหมายคำถามตัวใหญ่ๆ ปลิวมาติดหน้าผาก เพื่อนผมบอกว่ายุคนี้สมัยนี้ ฐานะทางสังคม การยอมรับของสังคมมีผลอย่างที่สุด คนที่ฐานะสังคมต่างกัน ชั่วโมงนี้อยู่ด้วยกันลำบาก เช่นสาวไฮโซ จะมารักกับหนุ่มขายกล้วยแขก รักแค่ไหน ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้
สังคมจะประณาม หยามเหยียด
เป็นได้อย่างเดียวคือเป็น”เทพนิยาย”ที่คนแต่งขึ้น มาใช้ยุค 2550 บ่ได้ดอก
จะรักให้ตาย ถ้าแฟนฉัน”โลว์โปรไฟล์” คงทำใจลำบาก พ่อแม่พี่น้อง ก็จะกีดกัน เพื่อนฝูงก็จะเบ้ปากเบือนหน้าหนี เพราะฉะนั้นต้องหันไปจับคู่กับหนุ่มไฮโซหรือระดับใกล้เคียง เพื่อจะได้มี”ที่ยืนในสังคม”ให้ได้
ถือได้ว่าเป็นความรักในยุค”ทุนนิยม”
หนุ่มกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางอย่างผม ก็ตะโกนเถียงคอเป็นเอ็นว่า ทำไมเวลาจะรักใครซักคน ต้องหา”ที่ยืนในสังคม”มาเป็นองค์ประกอบในการตัดสินใจอันดับแรกหรือ ขอเลื่อนเอาไปประกอบการตัดสินใจลำดับท้ายๆได้มั้ย
เงินและฐานะ ก็เป็นสิ่งสำคัญ แต่ถ้าเงยหน้าขึ้นไปมองจะเห็น ความรัก นิสัย และความเข้าใจ ลอยอยู่เหนือหัว คนเรามีเงินพันล้าน ชาตินี้ก็ใช้ไม่หมด แต่ชีวิตตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีความสุข แล้วจะขนขวายหามาเพื่ออะไร
เพื่อนผมว่า ผมจัดอยู่ในบุคคลประเภท เพื่อฝัน ดูหนังโรแมนติกมากเกินไป ใครเขาจะมารักกันแล้วมานั่งกัดก้อนเกลือกิน อยู่อีก
นี่คือกรณีศึกษาของ”วิธีคิด”ของคนไทยยุค 2007 ที่ค่อนข้างจะแตกแยกกันในรายละเอียดและมุมมอง เพราะสภาพแวดล้อม สังคมที่แตกต่างกัน หล่อหลอมให้คนตั้งนิยามของตนเอาไว้ล่วงหน้า ว่าจะเดินซ้ายหรือเลี้ยวขวา
เพื่อนผมตั้งหน่วยความจำเอาไว้ในหัวว่า ความรักก็สำคัญระดับหนึ่ง แต่ต้องต่อคิวฐานะทางการสังคมและการเงิน ถือว่าเป็น เป็น”ความรักในยุคทุนนิยม”อย่างแท้จริง
ส่วนผม เงินมาทีหลัง ความรัก ความเข้าใจขอมาก่อนไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือ แฟน
เพราะความรักของผมเป็น”ความรักแนวเศรษฐกิจพอเพียง”
แฮ่ม........แล้วคุณหล่ะ
กุนซือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น