อีกมุม ของเขาพระวิหาร
เป็นอันว่า ปราสาทเขาพระวิหารเสร็จเรียบร้อย โรงเรียนขะแมร์ หลังจากยูเนสโก ยกให้เป็นมรดกโลก ถือว่างานนี้เขมรได้รับผลสำเร็จจากการเดินหน้าอย่างจริงจัง ทั้งต่อหน้าและล๊อบบี้ จนในทึ่สุดก็ถึงฝั่งฝัน ก้ไม่รู้ว่าอนาคตพื้นที่ทับซ้อนที่ยังเป็นปัญหาระหว่างไทยกับเขมร จะออกหัว ออกก้อย กันอย่างไร แต่ถ้าตามรูปมวยแล้ว ถือว่าเราเป็นรองอยู่หลายขุม เพราะอย่างน้อย ผู้คนบนโลกก็เข้าใจไปแล้วว่า ปราสาทเขาพระวิหารเป็นของเขมร แต่เพียงผู้เดียว
มีอีเมล์ฉบับหนึ่ง ส่งมาถึงผม ให้ความเห็นเรื่องเกี่ยวกับปราสาทเขาพระวิหาร อ่านแล้วก็ต้องบอกว่าเข้าใจเปรียบเทียบ อธิบายได้ดี เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องคนไทยบางคน ยังเกิดอาการ"งงๆ" ว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร วันนี้เลยขออนุญาติหยิบมาให้คุณๆได้อ่านอีกมุมหนึ่งเกี่ยวกับคดีนี้ ซึ่งอยู่ในความสนใจของคนไทยและคนกัมพูชา
ถ้าเราๆท่านๆเปรียบปราสาทพระวิหารเป็น " รถยนต์ " แล้วศาลโลกตัดสินว่า ตัวรถเป็นของ " เขมร " ส่วนล้อรถเป็นของ " ไทย " ถ้าเราพูดว่า " รถ " ก็ย่อมหมายถึง " รถทั้งคัน " ซึ่งรวมทั้ง " ตัวรถและล้อรถ " ใช่ไหม ?
ดังนั้น " ตัวรถที่ไม่มีล้อ " ก็ยังไม่ใช่รถยนต์...
เช่นเดียวกัน " ล้อรถ 4 ล้อ...ที่ไม่มีตัวรถ " ก็ไม่ใช่ " รถยนต์ "
ดังนั้นจะเรียกว่ารถยนต์ได้....ต้องรวมกันทั้ง " ตัวรถและล้อรถ " เท่านั้น
ดังนั้นถ้าพูดถึงปราสาทพระวิหาร ก็จะไม่ได้หมายถึงตัวปราสาทหลักเพียงอย่างเดียว แต่ยังหมายรวมถึง บันไดทางขึ้น สถูป และเทวะสถานรายรอบตัวปราสาทหลักด้วย ซึ่งไม่สามารถแบ่งแยกได้ ก็เหมือนกับคุณจะไปจดทะเบียนรถยนต์
แล้วบอกว่าจะขอจดทะเบียนเฉพาะตัวรถ ไม่รวมล้อรถ เพราะล้อรถไม่ใช่ของผม
ก็ไม่สามารถทำได้ นี่คือสิ่งที่เป็นปัญหามาตลอด เพราะเขมรต้องการความชอบธรรมเชิงนิตินัย ( ทางพฤตินัยเค้าได้ไปนานแล้ว)
แต่ครั้นจะมาบอกขอให้ไทยทำสนธิสัญญา บอกว่ายอมรับว่าปราสาทพระวิหารเป็นของเขมร ก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เพราะไทยไม่มีทางยอม เพราะตั้งแต่อดีต เรายื่นคัดค้านมาตลอดว่า แม้เราจะยอมรับในคำตัดสินของศาลโลก แต่เราไม่ยอมรับว่าปราสาทพระวิหารเป็นของเขมร เราไม่เคยยอมรับเชิงนิตินัยแม้แต่วันเดียว
ดังนั้น เขมรผู้ชาญฉลาด ก็หาทางอื่นที่จะได้ความชอบธรรมเชิงนิตินัยเหนือปราสาทพระวิหาร โดยขอยื่นจดทะเบียนมรดกโลก ในนามของเขมร
ซึ่งแน่นอน ไทยก็คัดค้านว่า ในเมื่อบันไดทางขึ้น และสถูป เทวสถานบางส่วนมันเป็นของไทย เขมรจะไปขึ้นทะเบียนประสาทพระวิหารเป็นของตนคนเดียวได้ไง ซึ่งทางมรดกโลกก็ให้กลับมาตกลงกันก่อนว่าจะเอายังไง
มาคราวนี้เขมรก็ฉลาดอีก บอกว่าจะขึ้นทะเบียนในส่วนของตน
คือเอาแค่ตัวปราสาทเท่านั้น ไม่กินดินแดนของไทยเลย
แต่เค้าก็ยังจดทะเบียนไม่ได้อยู่ดี เพราะอะไร ก็เหมือนกับ เขมรจะเอาตัวรถไม่รวมล้อไปขึ้นทะเบียน มันก็ขึ้นไม่ได้ใช่ไหม เลยต้องมาขอความยินยอมจากไทย เจ้าของล้อรถ ว่าเขมรจะขึ้นทะเบียนรถคันนี้ แต่ไม่รวมล้อรถน่ะ ไทยอนุญาตไช่ไหม
ฝ่ายไทยแกล้งโง่หรือไงไม่ทราบ ? ได้ลงนามยินยอมไป แล้วให้ รมต.นพดล ปัทมะมาบอกกับคนไทยว่า เขมรจะขึ้นเฉพาะตัวรถเท่านั้น ฮ่าๆๆ แต่ " ล้อรถ " ยังเป็นของเราอยู่ เราไม่ได้เสียประโยชน์อะไร ซึ่งเป็นการพูดโง่ๆ เพราะถ้าไทยยอมอย่างนี้ เขมรก็จะสามารถจดทะเบียนได้ เพราะได้คำยินยอมจากเจ้าของล้อรถแล้ว
คราวนี้ปราสาทพระวิหารก็จะ กลายเป็นของเขมรถูกต้องตามนิตินัยทันที
และจะเป็นครั้งแรกที่ประเทศไทย ยอมรับ ทางนิตินัย ว่าเข้าพระวิหารเป็นของเขมร
แม้จะมีหมายเหตุเล็กๆ ท้ายคำขึ้นทะเบียนว่า ที่ขึ้นทะเบียนน่ะ ไม่รวมล้อรถก็ตาม แต่รถคันนี้ก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นของเขมรถูกต้องตามนิตินัยแล้ว
พอผู้คนเริ่มรู้สึกไม่ชอบมาพากล เพราะแอบทำกับแบบเร่งรีบ และงุบงิบไม่บอกประชาชน นักวิชาการก็หยิบมาชำแหละกันแบบเห็นๆ รัฐมนตรีต่างประเทศของไทย ซึ่งหลายคนบอกว่าไม่แน่ใจว่าเป็น รมต.ต่างประเทศไทย หรือว่าเป็น ทนายความส่วนตัวของฮุน เซน ก็ออกมาพูดว่า จะเอาบันไดทางขึ้น และสถูปเทวะสถานรอบๆ ไปขึ้นเป็นมรดกโลกบ้าง
ซึ่งก็เป็นการเจตนาโกหก เพราะมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ที่คุณจะเอาเฉพาะล้อรถ 4 ล้อ ไปจดทะเบียน ใครจะไปจดให้คุณ
ล้อมันจะมีความสำคัญก็ต่อเมื่อยู่คู่กับตัวรถ แต่นี่คุณเซ็นยินยอมให้เขมรเอาตัวรถไปจดทะเบียนแล้ว ล้อรถที่คุณมีคุณก็เอาไปทำอะไรไม่ได้
ทางออกที่พูดมาโดยตลอด คือ ทำไม ? ทำไมไม่ยื่นจดทะเบียนร่วมกัน ? " ในเมื่อรถไม่มีล้อ....มันก็ยังไม่ใช่รถ!!!! มันจดทะเบียนไม่ได้ ซึ่งถ้าไทยไม่ยอม เขมรก็จดไม่ได้แน่นอน เพราะเจ้าของล้อรถไม่ยอม
ดังนั้น เราควรยืนยัน " ยื่นจดทะเบียนเป็นเจ้าของร่วม " เท่านั้น ไม่ใช่ไปเซ็นยินยอมให้เค้าจดทะเบียน ในนามเค้าคนเดียว
ซึ่งก็ออกมาพูด อีกว่า ไทยได้ยื่นขอจดทะเบียนร่วมไปแล้ว (ซึ่งยื่นไปนานแล้วหล่ะ) แต่เขมรมันไม่ยอม มันจะขึ้นในชื่อมันเพียงคนเดียว เรื่องเลยคาราคาซังกันมายาวนาน เพราะเขมรมันจะเอาผลประโยชน์คนเดียว อยากเป็นเจ้าของปราสาทคนเดียว ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีล้อรถ แต่ดันอยากไปจดทะเบียนรถทั้งคัน เป็นของตนคนเดียว
ในเมื่อเขมรมันยังไม่ยอมจดทะเบียนร่วมเลย แล้วทำไมคราวนี้ไทยต้องไปยอมมัน เข้าใจหรือยังหล่ะ ว่าไทย แทนที่จะยืนกรานขอจดร่วม แต่วันนี้นายนพดล ปัทมะ รมต.ต่างประเทศของงไทยผู้ใจดี สละสิทธิที่ควรมีของไทยที่จะเป็นเจ้าของร่วม ไปเซ็นยินยอมให้เขมรเป็นเจ้าของผู้เดียว ทั้งที่ถ้าไทยไม่ยอม เค้าก็ไม่สามารถจดได้ และมันก็เป็นความชอบธรรมของเรา ไม่ได้โกงเค้า เพราะเราเป็นเจ้าของล้อรถ และรถไม่มีล้อ มันก็ไม่ใช่รถ เพราะฉะนั้น เราคือเจ้าของรถร่วม ไม่ใช่ รถเป็นของเขมร แต่ล้อเป็นของเรา คุณแยกความต่างออกไหม
สิ่งที่เขมรพยายามทำคือ พยายามบอกว่า รถน่ะเป็นของเค้าคนเดียว ไทยน่ะเป็นเจ้าของล้อรถเท่านั้น ทั้งๆที่จริงไม่ใช่ เราคือเจ้าของร่วม เพราะรถไม่มีล้อ ก็ไม่ใช่รถ ไปจดทะเบียนไม่ได้
ไม่เข้าใจทำไมถึงไปสละสิทธิในการเป็นเจ้าของร่วม โดยกลับมายอมรับว่าไทยไม่ใช่เจ้าของร่วม แต่ไทยเป็นเพียงเจ้าของล้อรถ คุณเข้าใจถึงผลประโยชน์ที่ไทยเสียไปหรือยัง คราวนี้มาดูสิ่งที่จะตามมา ที่ว่าการทำแบบนี้ สุ่มเสี่ยงต่อการเสียดินแดน ก็เพราะเมื่อเขมรจดทะเบียนโดยไทยยินยอมแล้ว เขมรก็จะได้สิทธิทางนิตินัย ได้ขึ้นชื่อว่าปราสาทพระวิหารเป็นของเขมรโดยชอบธรรม
ดังนั้นพื้นที่ทับซ้อนรอบบริเวณปราสาทที่ยังตกลงกันไม่ได้ เพราะมันก่ำกึ่งเหลือเกินว่าเป็นพื้นที่ของใคร ถ้ามีข้อพิพาท ต้องขึ้นศาลโลกอีกที
คุณคิดว่าเค้าจะตัดสินให้ใครล่ะ ระหว่างเจ้าของตัวรถที่จดทะเบียนเป็นเจ้าของรถถูกต้องโดยความยินยอมเห็นชอบของเจ้าของล้อแล้ว ซึ่งก็คือเขมร
หรือจะให้ไทย เจ้าของล้อรถเท่านั้น ที่ไม่มีอะไรทางนิตินัยระบุว่าเป็นเจ้าของเลย แถมเคยไปเซ็นยินยอมให้อีกฝ่ายขึ้นทะเบียนฝ่ายเดียวด้วย
อ่านเสร็จ ....ต้องกลืนก้อนแข็งๆลงคอ อยากตะโกนร้องเพลงกรอกหู คุณนพดล ปัทมะว่า "ดู๊ ดู๋ ดู ...ดูมันทำ .....ทำไมเมิงง..ถึงทำกับฉันได้.."
กุนซือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น