เมื่อวานไปงานวันเกิดของรุ่นน้องมาครับ สำหรับผมงานวันเกิดไม่ว่าจะเป็นพี่น้องหรือผองเพื่อน ถือได้ว่าเป็นงานสำคัญระดับชาติอย่างหนึ่ง ถึงลำบากยากเข็ญอย่างไร ก็ต้องบุกบั่นฟันฝ่าไปร่วมงานให้ได้
เนื่องจากงานวันเกิด(คนอื่น) นั้นถือเป็นวันเปิบแห่งชาติ เราสามารถหยิบเมนู ขึ้นมาสั่งอาหารระดับเทพ ได้โดยไม่เคอะเขิน จากเดิมที่เคยน้ำลายสอ เพราะอยากทาน แต่มองเห็นราคาทางด้านขวา แล้วต้อง”มองผ่าน” เพราะมิอาจเอื้อม เนื่องจากเป็นภัยต่อกระเป๋าสตางค์
แต่เมื่อไปร่วมงานวันเกิด สามารถเปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส แอบกระซิบสั่งพนักงานเสริฟ ก็เนรมิตมาอยู่ตรงหน้า โดยที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย
เข้าทำนอง”อยากกิน ได้กิน อิ่มจัง ตังค์เต็มเป๋า”
สมัยก่อนเมื่อบะหมี่”มาม่า” แย่งชิงพื้นที่ส่วนแบ่งตลาดกับเจ้าก่าอย่าง”ยำยำ” สองค่ายนี้สู้กันแบบดุเดือด เลือดพล่าน ระดมกลยุทธทุกอย่างเพื่อแย่งชิงลูกค้า อุปมา อุปมัยเหมือนกับ เป๊บซี่สู้ศึกน้ำดำกับโค๊ก
ก่อนที่”มาม่า” จะก้าวขึ้นมายึดหัวหาดเมืองไทยได้สำเร็จนั้น ช่วงที่ทำ”สงครามเส้น” ผู้บริหารของมาม่า เรียกระดมกิ๋น ของบริษัทขึ้นมาประชุมกันหน้าดำ คร่ำเครียด เพราะทุกนาทีนั้นมีค่า หากก้าวพลาดแล้วเผอิญ”ยำยำ” ออกแคมเปญใหม่ออกแล้ว”โดน”
เม็ดเงินมหาศาลจะหายวับไปกับตา ช่วงนั้นมาม่า มีอาวุธเด็ดในมือ คือมาม่าหมูสับ ที่ขายดีเหมือนเททิ้ง รสชาติถูกอกถูกใจคนไทยทั้งเหนือ ใต้ ออก ตก แต่เหมือนขาดอะไรไปซักอย่างสำหรับมาม่า ที่จะให้คนคุ้นเคย เหมือนกับเป็นทีวีในบ้าน ที่ขาดไม่ได้
ผู้บริหารส่งออเดอร์ให้ตั้งโจทย์ว่า ให้คิดสโลแกนให้ติดหู ฟังปุ๊บ เห็นบะหมี่มาม่า ลอยเข้ามาปั๊บ ไปคิดออกมาให้ได้ว่าต้องใช้สโลแกนอะไร
ทีมงานนั่งคิด นอนคิด ตีลังกาคิด หลังจากลองผิด ลองถูกเถียงกันแทบตาย สุดท้ายได้ประโยคมาประโยคหนึ่ง ถือเป็นประโยค สูงสุดคืนสู่สามัญ เนื่องจากหลายคนไม่คิดว่าจะได้ประโยคสั้นๆ แต่ได้ใจความว่า
“มาม่า........อร่อย”
ง่ายๆ แทงข้างหลัง ทะลุถึงหัวใจทันที สำหรับผมในฐานะที่ชอบหยิบยืมไอเดียคนอื่นมาช่วย”ทำมา..หากิน” เมื่อวานนี้ต้องบอกว่า
“งานวันเกิด...อร่อย”
หนึ่งในบทสนทนาประสาพี่น้องในงาน เรื่องหนึ่งในถือเป็น”ไฮไลท์” ไม่พูด ไม่ได้ คือเรื่องลิเวอร์พูลขึ้นนำเป็นจ่าฝูง สาเหตุหนึ่งคือกลุ่มผมถ้าเอามีดปังตอ ฟาดโครมลงมา จะแบ่งข้างได้เป็นสาวกลิเวอร์พูล และแน่นอนอีกข้าง ย่อมต้องเป็นนานานุแฟนของผีแดง แมนยูฯ
นาทีนี้ถือเป็นชั่วโมงทองของ”เดอะค็อป”ทั้งหลายที่จะ “อกผาย ไหล่ผึ่ง หน้าตึงและปากกล้า” เพราะครองบัลลังค์จ่าฝูงได้อย่าเหนียวแน่ บรรดาแฟนหงส์ทั้งหลาย เริ่มฝันหวาน งัดเพลงสุรชัย สมบัติเจริญขึ้นมาร้อง เปลี่ยนแปลงเนื้อหาเล็กน้อย จากเดิมที่สุรชัย ร้องว่า “16 ปี แห่งความหลัง”
มาเป็น”18 ปี แห่งความหลังงงงงง” เพราะไม่ได้สัมผัสแชมป์พรีเมียร์มายาวนานถึง 18 ปี
ตามประสาคนไทย บรรดาแฟนหงส์ทั้งหลายรวมทั้งผม เมื่อมีความหวัง ต้องรีบอาศัย”ตัวช่วย” เข้ามาเกี่ยวข้อง งานนื้เลยต้องมีการ”บนบาล ศาลกล่าว” เผื่ออิทธิฤทธิ์ทั้งหลายจะนั่งเครื่องไปเกื้อหนุนให้ลิเวอรพูลได้แชมป์
หลังจากถกกันในระดับ”จริงจัง ถึงซีเรียส” ท่ามกลางสายตาหมั่นใส้ และคันปากอยากกระแนะกระแหน ของบรรดาผีแดงทั้งหลายของกลุ่ม มติของสาวกหงส์ของกลุ่มผมออกว่า
ถ้าปีนี้ ลิเวอร์พูล ครองแชมป์พรีเมียร์ ลีคได้ จะมีการแก้บน คือ ให้ทุกคนใส่ชุดลิเวอร์พูล แบบเต็มยศ แล้วเช่าสามล้อถีบ ติดประดับธงและของประดับแบบครบเครื่อง จากนั้นตั้งเข็มทิศปั่นสามล้อเฉลิมฉลองรอบคูเมือง เชียงใหม่
หลายคนเริ่มงานแผน”ซ้อมวิ่ง” เพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้กับกล้ามเนื้อ เพราะกลัวว่าวันจริงอาจจะเกิดอาการ”หอบ รับประทาน” ได้ง่าย
ยิ่งคุย ยิ่งออกอรรถรส แตกต่างกับบรรดาแฟนผี ที่กินน้ำเข้าไปมากเลยออกอาการ”น้ำท่วมปาก” อยากพูด แต่กลัวโดนสวนกลับ มีแต่เพียงเสียงกระซิบลอยมาแผ่วๆ ว่า
“ผ่านมาแค่ครึ่งฤดูกาล โห... คุยกันทั่วบ้าน ทั่วเมือง ฮาละก้ายยย”
กุนซือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น