เรียนพี่สมัครที่นับถือ.......จดหมายฉบับนี้เป็นฉบับแรกที่ผมเขียนมาถึงพี่สมัคร เนื่องจากผมเองเป็น”แฟนคลับ”ของพี่สมัคร มานานมาก ตั้งแต่คุณพี่สมัคร ยังอยู่พรรคประชาธิปัตย์อยู่เลย ยอมรับว่า คารม คมคายของพี่กระแทกใจผมมาตั้งแต่เด็ก
ถือว่าคุณพี่เป็น Idol แบบส่วนตั๊ว ส่วนตัว ตอนเด็กตั้งปณิธานเอาไว้ว่า ขอยึดแนวทางของพี่ จะเดินหน้าศึกษาในศาสตร์ “พูดไม่หยุด ฉุดไม่อยู่” เอกวิชา “ต่อยหอย 101”
ตั้งแต่คุณพี่ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีของประเทศไทย สารภาพตามตรงว่าตื่นเช้ามา ขนผมลุกซู่ทุกครั้งที่ตื่นนอน อยากรู้ว่าวันนี้คุณพี่จะพูดอะไรบ้าง ชอบมากตอนที่พี่ด่า หรือกระแหนะกระแหน บรรดานักข่าว ต้องอย่างนี้ครับ ให้มันรู้เสียบ้างว่า “ปากของนายกฯ มีศักยภาพแค่ไหน”
ไอ้พวกนักข่าวนี่ก็เหลือเกิน ชอบตั้งคำถามมาให้คุณพี่ ตอบไม่ค่อยออก ไอ้ประโยค”นายกฯนอมินี”เนี่ย ถามทำไมทุกวัน ก็คุณพี่บอกตั้งแต่ก่อนเลือกตั้งแล้วว่า ตูเป็นนอมินี ใครจะทำไม แล้วยังจะมาเซ้าซี้กวนใจอีกทำไมก็ไม่รู้
อ้อ! ของเตือนพี่สมัคร หน่อยนะครับ เดี๋ยวนี้เทคโนโลยี มันก้าวหน้าไปไกล ไอ้พวกสื่อทั้งหลายเนี่ย มันชอบเก็บบันทึกภาพ เสียง เอาไว้ โดยเฉพาะของคุณพี่สมัคร เพราะมันรู้ว่า คุณพี่มักจะเปลี่ยนใจบ่อย คำพูดกลับไป กลับมา ไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอย
เรื่องนี้คุณพี่ต้องระวังให้มาก เดี๋ยวจะพาล”เสียแมว”เอาง่ายๆ ผมจะยกตัวอย่างที่คุณพี่ไปให้สัมภาษณ์ที่ช่อง 11 ของเจ๊เพ็ญ ที่ว่าจะมีแบงก์ 2 แบงก์เจ๊ง เพราะผู้บริหารไม่ดี พอรุ่งขึ้นผู้คนก็แตกตื่น หลายคนเช็คข่าวกันยกใหญ่ อยากรู้ว่าแบงก์ไหน ที่คุณพี่ปูดขึ้นมา กะว่าจะไปถอนเงินออกมาให้หมด ก่อนแบงก์ล่ม มันก็เลยเป็นเรื่อง หลายคนออกมาถล่มพี่แบบเรียงแถว
แต่สุดท้าย ไม่น่าเชื่อว่า ด้วยกระดูกการเมืองของพี่ จะทำให้ทุกคน อึ้ง ทึ่ง เสียว ตอนที่พี่แถลงเรื่องนี้ที่รัฐสภา ว่าเกิดมาไม่เค้ย ไม่เคย พูด ว่าแบงก์เจ๊ง สื่อทั้งหลายนั่นแหละตัวดี เสกสรรปั้นข่าวกันดีนัก ผมฟังประโยคนี้เสร็จ ต้องพนมมือ ยกมือใหว้พี่ ต่อหน้าทีวีว่า
นี่ต้องเป็นฝีมือ”สตอเบอรี่ระดับเทพ”เท่านั้นที่ทำได้
ถึงแม้จะมีทั้งภาพและเสียงมาให้ดู แต่ถ้าเราไม่ดูเสียอย่าง ทำหน้าตาเฉยไม่ยอมรับว่าเราพูด ใครจะทำอะไรได้ ถ้าพวกสื่อมันซักเราจนมุม ทั้งภาพ ทั้งเสียง ขอแนะนำพี่สมัครใช้กลยุทธ์ไม้ตาย ด้วยประโยคอมตะของพี่ที่ว่า
“แล้วจะถาม หาหอกอะไร.. ” รับรองครับว่า...เงียบสนิท ศิษย์ส่ายหน้า
ช่วงนี้ผมรู้ว่าคุณพี่ของจะปวดหัวหน่อย เรื่องแก้รัฐธรรมนูญ ใจจริงผมก็รู้ว่าพี่ไม่อยากให้แก้เท่าไหร่หรอก เพราะถ้าแก้เสร็จเมื่อไหร่ พวกบ้านเลขที่ 111 ก็ต้อง Back to school แถมคดีนายใหญ่ก็จะหลุด เพราะยุบหมดทั้ง คตส. ปปช. กกต. เงินทั้งหมดของนายก็จะกลับมากองอยู่หน้าตักเหมือนเดิม พวกบรรดาสาวก นายใหญ่ก็จะบีบให้คุณพี่ยุบสภาแน่นอน เพื่อเลือกตั้งใหม่
งานนี้คุณพี่ก็ต้องตกกระป๋อง เรียบร้อยโรงเรียนแมว แน่นอน
ผมจึงเห็นด้วยกับคุณพี่ ที่จะเอาเงิน 2,000 ล้าน มาทำประชามติ เรื่องแก้ หรือ ไม่แก้รัฐธรรมนูญ เพราะอย่างน้อย มันก็จะช่วยแก้ความรำคาญ ให้คุณพี่ได้บ้าง และเป็นการยืดเวลาไปในตัว
ไม่ต้องฟังเสียงนก เสียงกา หรอกครับว่า ช่วงเศรษฐกิจ ข้าวยากหมากแพง อย่างนี้ ยังจะเอาเงินภาษีของประชาชน ไปตำน้ำพริกละลายแม่น้ำทำไม
อ้าว!ก็ประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ เลือกเรามา เราจะทำอย่างไรก็ได้ เพราะเราเป็นเสียงข้างมากนี่นา แต่มีบางคนมันแอบกระซิบผมบอกว่า ทำประชามติแล้วจะได้ผลเหรอ เพราะคุณพี่ตั้งโจทย์ว่า แก้ หรือไม่แก้รัฐธรรมนูญ เนี่ย ความหมายมันกว้างไกลเกินสุดขอบฟ้าจริงๆครับ
รัฐธรรนูญปี 2550 เนี่ย บางมาตราก็ถูกใจ บางมาตราก็ไม่ชอบใจ แล้วจะให้คนเข้าคูหาว่า แก้ หรือไม่แก้ เนี่ยมันก็ดูอึดอัดใจไม่ใช่เล่น เช่นบางคนไม่ชอบวิธีการเลือกตั้งส.ว อยากให้เป็นการเลือกตั้งทั้งหมด แต่ในขณะเดียวกันไม่อยากให้พี่ลบ มาตรา 309 เพราะหวังให้องค์กรอิสระทำหน้าที่ตรวจสอบ
อย่างนี้มันก็เลยครึ่งๆกลางๆ ไม่สะเด็ดน้ำ ว่าตกลงใจอยากให้แก้หรือไม่ให้แก้ เงิน 2,000 ล้านของพี่ที่จะทำประชามติผมว่ามันก็คงไม่ได้ผลเท่าไหร่ แต่ไม่เป็นไรหรอกครับอย่างน้อย มันก็ช่วยตัดความรำคาญของพี่ออกไปได้มั่ง
ส่วนไอ้พวกม๊อบข้างถนนที่มันต่อต้านพี่นั้น ผมแนะว่าอย่าไปสนใจมันเลยครับ เพราะอย่างน้อยทฤษฏี”พวกมาก ลากไป”ของเรายังได้ผลเสมอมา ก็เหมือนกับประโยคคลาสสิค อีกประโยคของพี่ที่ผมชอบมากเหมือนกับครับที่ว่า
“แล้วใครมันจะเป็น จะตาย อะไรมั้ย ถ้า…….”
รักพี่มาก แล้วจะเขียนมาหาใหม่นะครับ
กุนซือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น