วันอังคารที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2554

วันแลงเหลือก 24/8/2551


            จำไม่ได้แล้วว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ ที่ผมอยู่ในอาการ อยากอยู่เงียบๆคนเดียว  หลังผลการแข่งขันวันแดงเดือดสรุปออกมาว่า หงส์แดงที่รักพ่ายคู่แค้นตลอดกาลแมนยูฯ ไปแบบหมดรูป จ๋าม-จู๊นพูนสวัสดิ์
                ก่อนการแข่งขัน สาวกหงส์ทั้งหลายรวมทั้งตัวผม เกิดอาการ”M.G” มั่นใจแบบไม่ทราบสาเหตุว่า งานนี้จะเป็นการฌาปนกิจศพ ผีแดงอย่างเป็นทางการต่อหน้าสาธารณชน  ต่างกับแฟนผีบางคนที่เกิดลางสัง..เห่า(คล้ายลางสังหรณ์) ว่างานนี้อาจจะมีคดี.....พลิกกกกกก   มาให้เห็น ถึงแม้ว่าจะเล่นกันที่รังของตัวเองก็ตาม
                เป็นธรรมชาติของบอลนัดวันแดงเดือด ที่สาวกทั้งสองฝ่าย ที่ตัวเลขยังสรุปออกมาไม่ได้ซักกะที ว่าฝ่ายไหนมีกองเชียร์มากกว่ากัน  ต่างต้องระดมพล พร้อมข้อมูล และวาทะการเสียดสีมาเล่นฝ่ายตรงข้าม ในแนวบอลแพ้ไม่ว่า  ขอด่าซักหนึ่งดอก
                เมื่อไหร่ที่ลิเวอร์พูล โคจรมาพบแมนยูฯเมื่อไหร่  สำหรับผมถือว่าเป็นวันแรงจะทำอะไรต้องดูฤกษ์-ดูชัยเป็นที่ตั้ง  อย่ากระทำตัวให้เกิดเป็นอาเพศขึ้นมา เพราะอาจจะส่งผลถึงผลการแข่งขันของทีมรัก  เริ่มต้นจากก่อนออกบ้าน เสื้อลิเวอร์พูลตัวไหน ที่ใส่เมื่อไหร่ หงส์แดงเข้าวินตลอด หยิบมา...จัดให้
                หมวกใบไหนนำโชค เตรียมไว้ให้พร้อมสรรพ แล้วก็มาถึงสิ่งที่สำคัญที่สุด สถานที่นั่งเชียร์ หลังจากผ่านการไตร่ตรองพร้อมกับเอาข้อมูลมาอ่าน สุดท้ายหวยมาลงที่ร้านเหล้ารุ่นน้องแถววัดนันทาราม
                โอ๋ เชียงใหม่  โค๊ชสนุกเกอร์ของเวียงพิงค์ เคยให้นิยามสั้นๆ ในฐานะคนพื้นที่นันทารามว่า วันไหน ลิเวอร์พูลแพ้  นันทารามเงียบเหมือนป่าช้า  แสดงให้เห็นว่าพื้นที่ย่านนี้ตกเป็นของตระกูลหงส์อย่างแน่นอน
                HOME SWEET HOME เป็นฉันท์ได นันทารามก็เป็นฉันท์นั้น  สำหรับชาวหงส์
                งานนี้ เสื้อ..พร้อม  หมวก...พร้อม สร้อย...พร้อม  สถานที่...พร้อมที่สุด
                กรรมการเป่าปรี๊ดเริ่มการแข่งขัน  ขนลุกซู่ด้วยความตื่นเต้น เวลาที่รอคอยมาถึงแล้ว  หงส์แดงขย้ำผีแดงดับคารัง เป็นอะไรที่ โอ้วว.. พระเจ้าจอร์จ   มันยอดมากกกกก   บรรยากาศคุกกรุ่นอยู่ทั่วร้าน สายตาแต่ละคนมุ่งมั่นอยู่กับจอทีวี  ผีแดงในฐานะเจ้าบ้านเริ่มบุกและกดดันอย่างต่อเนื่อง 
                โอกาสครั้งแรกของผีแดงเกิดขึ้นแค่นาทีที่ 6 เมื่อเวย์น รูนี่ย์ ทะลุไปในเขตโทษ แต่ยิงไปติดโฆเช่  เรน่า  ณ.นาทีนั้น ผมเพิ่งรู้ตัวว่า ผมอยู่ผิดที่  ผิดเวลา  เพราะกองเชียร์ของผีแดงเกือบทั้งร้าน ยกเว้นโต๊ะผมโต๊ะเดียว   กระโดด ลุ้นเสียงดังกันแบบเต็มตัว
          อ้าว  อิ๊บอ๋าย แล้วครับท่านผู้ชม  โอม  สวีท โฮม  กลายเป็น กลางดงศูนย์รวมแข้งผีแดงไปได้อย่างไร
                ทำไม...นันทาราม เปลี๊ยน  ไป๊
          หลังจาก หนึ่ง-ศูนย์ จากการใช้ท้ายทอยโหม่งเข้าของคุณพี่น้ำตาล  เวส  บราวน์ ผมตระหนักอีกครั้งว่า เสียงดังระดับ แปดหลอด  นั้นมันดังขนาดไหน  พร้อมทั้งมีรุ่นน้องพลพรรคผี  วิ่งมาชูกำปั้น  เยส  เยส  เยส  อยู่ตรงหน้า  โห...ปฐพีแยก  แผ่นดินระเบิด  เกิดภูเขาไฟ  ยังไม่น่ากลัวเท่าภาพนี้
                เตมีย์ใบ้  เริ่มทำงาน  โต๊ะผมเหมือนกับอมสาก โดยถ้วนหน้า บอลก็ตามแถมมาสเคราโน่ มาโดนไล่ออก เหลือแค่ 10 คน  ภาษาสื่อมวลชนต้องบอกว่าจบข่าว สกอร์เริ่มไหล จากหนึ่งเป็นสอง  จากสองเป็นสาม  ความจริงถ้าผีไม่เข้าโฆเช่  เรน่า เสียก่อน  ลิเวอร์พูลอาจจะโดนกระซวกไปประมาณ 6 ประตู  เพราะเซฟได้อย่างเหลือเชื่อ  กองเชียร์ก็ช้ำ  ซ้ำยังต้องมารองรับอารมณ์ของบรรดาแฟนผีแดง ที่เป็นโรคได้คืบ จะเอาศอก
                นำไป สาม-ศูนย์ ผู้เล่นก็ได้เปรียบ แถมยังเล่นในบ้าน  ยังดังเชียร์ให้ยิงอีก  ยิงอีก อยู่ได้
                ประมาณว่าจะต้องแปลงร่างหงส์แดง  ให้กลายเป็น เป็ดย่างน้ำแดง  ภายในคืนเดียว
                งานนี้เกิดประเพณี กลืนเลือดโดยพร้อมเพรียงกัน
หลายคนเริ่มนับนิ้ว ว่าทีมหงส์แดงของเราไม่เคยชนะผีแดงมากี่ปีแล้ว     มันนานมาก  จนอาจจะต้องไปSearch  หาข้อมูลใน กูเกิ้ล  หรือไม่ก็ต้องเขียนขึ้นต้นแบบนิทานอีสป ที่ว่า กาลครั้งหนึ่ง  นานมาแล้ว....นานจน  นานจน  นานจน   คนเล่าก็จำไม่ได้  แจ๋วหลบ.....จบแล้ว
คืนนั้นได้ข้อสรุปว่า งานนี้มีการเปลี่ยนเมรุ เผาศพโดยไม่บอกกล่าวเจ้าภาพ  ถือเป็นการตายหมู่หน้าจอของชาวหงส์ เนื่องจาก You’ll  never  walk  alone
                                                                   กุนซือ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น