ถือว่าเป็นทริปที่น่าสนใจสำหรับผู้ที่สนใจทุกท่าน เพราะทริปนี้ประกอบไปด้วย”กุนซือ”และ 7 ตัวประหลาดแห่ง กังหนำ ถือว่าเป็นการรวมตัวกันในรอบหลายปีที่จะเดินทางออกไปปล่อย”ไก่”อย่างเป็นทางการ สำหรับผู้ที่สนใจสามารถติดต่อสอบถามได้ที่หัวหน้าทัวร์อันได้แก่ทนายโหน่ง ซึ่ง”เธอ”คันออกหน้าออกตา มากกว่าเพื่อน โดยมีรายละเอียดดังต่อไปนี้
3 พ.ค 2550
แต่ละคนเดินทางโดยอัธยาศัย จะเดินมา นั่งรถมา หรือนั่งเครื่องมาก็ได้ (ส่วน”เสี่ยต้อ” ครั้งนี้ถือโอกาสเปลี่ยนบรรยากาศเดินทางคู่กับน้องอิ๋ม โดยทางรถไฟ นัยว่าจะทริปนี้อาจจะให้เซอร์ไพซ์ เพราะจังหวะ”ฉึกกะฉัก ฉึกกะฉัก ปู้น ปู้น”ของขบวนม้าเหล็ก ก่อกำเนิดน้อง”หมอนรถไฟ”หรือ”น้องตู้เสบียง”ขึ้นมาได้
17.00 น.เข้าชื่อตรวจแถวบริเวณหน้าเคาน์เตอร์”นกปีกแดง”แอร์เอเซีย แต่งตัวให้สุภาพพอประมาณ ห้ามนุ่งผ้าถุงโดยเด็ดขาด หลังจากได้รับตั๋วแล้ว จะมีการทวงเงินกันพอเป็นกระสัย เช่น เข้าบรรยากาศ”เหนียวหนี้”ของหมู่เฮา
18.00 น. เดินเกาะเอวกันเป็นแถว เพื่อตรวจเอกสารที่ ต.ม
18.10 น. ทุกคนเดินมาตบหัวไอ้โจ๊ก โดยพร้อมเพรียงกัน พร้อมกับตะโกนข้างหูมันว่า “อย่าเหยียบเส้นหลือง.......ไอ่ง่าววว”
18.20 น.หลุดด่านออกมาได้ ช่วยกันเอายาหม่องทาหัวไอ้โจ๊ก เพราะความสมเพช หลังจากนั้นเดินชม”คิงเพาเวอร์ เมกกะสโตร์” ซื้อบุหรี่คนละ 2 คอต เผื่อให้พี่ต้อมกับไอ้โจ๊ก สูบยามเมื่ออยู่ต่างแดน
18.45 น. เดินกระดี๊ กระด๊า ขึ้นเครื่อง FD 3706 โดยให้ทนายโหน่งไปยืนรอที่น่าประตูก่อน พอพนักงานเรียกพวกเราค่อยกรู เข้าไปต่อแถวแบบคนไร้วัฒนธรรม โดยไม่ต้องกังวลกับสายตาผู้ใด
19.00 น. เทคออฟ (ระหว่างอยู่ในเครื่องพยายามทำตัวเหมือนพระ หลังบ่ายโมง ห้ามฉันท์ ห้ามเธอ ใครหิว อดไม่ได้ ควักตังค์ซื้อเอง ห้ามรบกวนเงินกองกลางเป็นอันขาด)
20.50 น.หูอื้อ เตรียมแลนดิ้งที่สนามบิน”นอยไบ “ ของฮานอย
21.00 น. เกาะเอวกันเป็นขบวน วิ่งให้เร็วไปที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองของฮานอย (เพื่อจะไม่ได้เสียเวลา”หลง”ของชาวคณะ)
21.15 น. ทุกคนเดินมาตบหัวไอ้โจ๊ก โดยพร้อมเพรียงกันอีกครั้ง พร้อมกับตะโกนข้างหูสุดเสียงว่า”อย่าเหยียบเส้นเหลือง.......ไอ้ง่าววววววววววว”
21.30 น. สอดสายตาหาที่แลกเงิน”ดอง” ก่อนเข้าเมือง อัตราแลกเปลี่ยนน่าอยู่ที่ 15,000-16,000 ดอง/ยูเอสดอล่าร์ เมื่อเจอบูธแล้วให้ไอ้โจ๊ก โป่งและพี่ต้อ ควักเงินมาคนละหมื่นเพื่อแลกเงินใส่ในกองกลางเป็นทุนของคณะ
ส่วนคนอื่นพยายามหาเรื่องคุยกัน และเบือนหน้าไม่สนใจทั้ง 3 พระหน่อ หลังพวกมันแลกเงินเสร็จค่อยกลับมาคุยกันกระหนุงกระหนิงอย่างเป็นทางการอีกครั้ง ก่อนจับมือกันเป็นวงกลมหน้าสนามบินแล้วตะโกนว่า”ซินจ่าว”แปลว่า”สวัสดี”ของคนเวียตนาม
เกาะเอว(กันอีกรอบ”เดินออกมาหารถบัส มุ่งหน้าเข้าสู่เมืองฮานอย คาดว่าอาจจะต้องเหมา เพราะกำลังพลมากเกินไปที่จะนั่งรถแท๊กซี่ ใช้เวลาประมาณ 45 นาที คงจะถึง ระหว่างนั่งรถเข้าเมือง ห้ามบ่น ห้ามด่า เพราะรถจะขับช้ามาก เนื่องจากกฎหมายที่นี่กำหนดให้รถวิ่งได้ไม่เกิน 60 กิโลเมตร/ชั่วโมง( ช้า..อิ๊บอ๊าย)
ระหว่างทางเพลิดเพลินไปกับการที่รถจักรยานขับแซงรถบัสของเราคันแล้วคันเล่า พร้อมกับเต่าตัวน้อยๆโบกมือเป็นกำลังใจอยู่ 2 ข้างทาง
22.40 น.ถึงฮานอย พยายามหาพิกัด โดยการสอบถามว่า”โรงแรมปรินส์”อยู่หนใด ถ้าเจอคนที่รู้ ให้พูดว่า”ซินจ่าว” แล้วเดินเลี่ยงออกไป แล้วให้ไอ้โป่งเป็นคนพูดภาษาปะกิต แทนชาวคณะ
02.30 น. หลังจากเดินทางมา 4 หลง สามารถถึงโรงแรมโดยสวัสดิภาพ เดินไปเข้าไปยืนรุมกันที่หน้าเคานืเตอร์ พยายามพูดภาษาปะกิต เท่าที่จะทำได้ แล้วแจ้งให้มันรู้ว่า เราเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนปรินส์รอยแยล์ วิทยาลัย พร้อมกับแนบเลขประจำตัวและชื่อรุ่น
เผื่อมันจะ”งง”แล้วนึกว่าโรงแรมมันเป็นสาขากิจการหนึ่งของโรงเรียนเรา อาจจะมีส่วนลดตามมาโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า
ถ้ามันรู้ทันมุข”มั่วไว้ก่อน ไอ้ส้ม(ทรูมูฟ)สอนไว้” ให้ชาวคณะแก้เขินด้วยการ ใช้แผน”พวกมาก..ลากไป” ตะโกนด่ามันว่า”อ้ายยยยยยยย.......งก” แล้วเดินจากไป ปล่อยให้มันยืนเกาหัว ทำหน้า”แมวสงสัย”ต่อไปอีก ยี่สิบสองนาที
ถึงห้องรีบหยิบเหล้าเบียร์ออกจากเป้ มาสวรลเสเฮฮาต่อที่ ห้องกุนซือและไอ้โจ๊ก แต่อย่าลืมโทรไปบอกพนักงานให้”มอร์นิ่ง คอลล์” โดยการยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาโทรลงไปข้างล่าง กระซิบ”ซินจ่าว”กับพนักงานเคาน์เตอร์หน้าแมวสงสัยคนเดิม หลังจากนั้น ยื่นโทรศัพท์ให้โป่งพูด ก่อนถอยหลังลงมานั่งถองเบียร์เหมือนเดิม
ตีสาม ห้าสิบ แยกย้ายกลับ”ห้องใคร ห้องมัน” อย่ายื้อ นอกจากจะมีบัญชามาจาก”กุนซือ”เท่านั้น จึงจะสามารถกินต่อได้
ตีสาม ห้าสิบห้า “กุนซือ”ยื้อกินต่ออีกนิดหน่อย พอสังเขป ก่อนถีบทุกคนกลับห้องนอน พร้อมกำชับให้ทุกคนกินอาหารเช้า โดยไม่ต้องเรียก”ตู” ขึ้นมากิน เพราะอยู่ในช่วง”ได..อด”
ตีสี่ นอนหลับฝันหวานทุกคน
ตีสี่ สามสิบ “กุนซือ”เด้งขึ้นมาจากเตียง ส่ายหัวไปมา พึมพำว่า ”เหี้ย...โจ๊ก กรนดังฉิบหาย”
ตีห้า ตามเวลา ฮานอย คณะ”ซำเหมา ทัวร์”นอนหลับฝันดี ฝันเห็นเจ้าชาย เจ้าหญิง ฝันแสนสวยงาม....ลัน ลา ลัน ลา ลัน ล๊า.............
เฮ้อ .....เหนื่อย ขอยกยอดวันที่สอง ตะลุย”อาลอง เบย์”ไปเป็นคราวหน้า โปรดติดตามด้วยหัวใจระทึก โดยพลัน
กุนซือ หนุ่มพเนจร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น