วันอาทิตย์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

ตะลุยหมูกะทะ



ตะลุยหมูกะทะ
       ประมาณ 5-6 ปีก่อน เชียงใหม่เกือบจะกลายเป็นเมืองหมูกะทะขันรถไปทางไหนก็เจอะเจอแต่ป้ายบุฟเฟ่ต์ หมูกะทะเป็นทิวแถว แถมแต่ละร้านขายดิบ ขายดี ตกเย็นผู้คนไม่รู้มาจาก ไหน แยกย้ายนั่งโซ้ยหมูกะทะกันทั้งเมืองโดยเฉพาะน้องๆ ที่เป็นนักเรียน นักศึกษา ที่กลายเป็นลูกค้าหลัก เนื่องจากสาเหตุหลักคือสนนราคาถูก เหมาจ่ายทั้งมื้อไม่ถึงร้อย
          
น้องนักศึกษาคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า หลังจากวางหมายกำหนดการว่า วันนี้มื้อเย็นจะฝากกระเพาะเอาไว้ที่หมูกะทะ เธอจะเริ่มอดข้าวตั้งแต่มื้อเที่ยงเป็นต้นไป สะสมความหิวไปเรื่อยๆ จนถึงระดับ "กล่องข้าวน้อยฆ่าแม่" แล้วถึงเดินหน้าเข้าหาเป้าหมาย
     การันตีได้เลยว่าบุฟเฟ่ต์หมูกะทะหัวละ 59 บาทในสมัยนั้น ซึ่งเป็นราคาในยุคเริ่มแรก  แต่คุณเธอฟาดไปไม่ต่ำกว่า 200 กินหนึ่งมื้อ แต่อิ่ม 3 วัน อะไรทำนองนั้น
          ผมเป็นคนกินน้อย เพราะพื้นที่กระเพาะแคบ เวลาไปกินหมูกะทะกับเพื่อนเมื่อไหร่ จะได้ยินเสียงบ่นตลอดว่า กินแบบมึงเนี่ย เสียดายตังค์
           กินสไตล์นี้เอาแมวมาดมยังดีกว่า ช่วงหลังๆ เลยต้องปรับตัว เวลากินหมูกะทะเมื่อไหร่
        จะใช้ขั้นตอนกินแบบเคี้ยวเอื้อง กินช้าๆ เรื่อยๆมาเรียงๆ
         สุดท้ายก็จะอิ่มพอกับเพื่อนร่วมโต๊ะ เรียกได้ว่ากินน้อย แต่ถึงเส้นชัยพร้อมกัน
        ครั้งหนึ่งไปตีกอล์ฟกับเพื่อนๆน้องๆ หลังจากเดินมาหลายกิโลฯตั้งแต่บ่ายยันเย็น  ก็เลยตัดสินใจว่าเย็นนี้รองท้องด้วยหมูกระทะ  พอถึงร้านเป้าหมายพร้อมกับเพื่อนหนึ่งคนกับรุ่นน้องอีก  3 หน่อ แต่รุ่นน้อง 2 คนหุ่นประมาณยักษ์วัดแจ้ง ซูโม่นับเป็นญาติ
           ชนิดที่เดินเข้าร้านปุ๊ป เจ้าของร้านควักยาดมมาสูดปั๊ป เพราะเดา ออกว่ากระเพาะเธอที่ฉันเห็น สงสัยหมูกะทะพร้อมกับเพื่อนพ้อง(ข้าว,ผัก,วุ้นเส้นฯลฯ) คงจะหายวับไปหลายถาด          สมศักดิ์ศรี "หุ่นนี้ได้มาไม่ใช่เพราะโชคช่วย"
         1 ชั่วโมงเต็มๆ กับภารกิจ "เดินหน้าฆ่าหมูกะทะ" ไม่มีการพูดคุย ทุกคนเหมือนเป็นเครื่องจักรตั้งเอาไว้อยู่ 3 โปรแกรม คีบ วาง โซ้ย และ คีบ วาง โซ้ย เจ้าของร้านเดินผ่านมา เห็นสภาพนักรบแต่ละคน กับปริมาณถาดเนื้อหมูที่วางระเกะระกระมองด้วยสายตาค้อนๆ แล้วเดินหายเข้าไปหลังร้าน
            หลายคนสงสัยว่าเดินเข้าไปทำไม สุดท้ายฟันธงว่าคงเดินเข้าไป "ทำใจ"
                    "ทำใจ" ไว้ว่าวันนี้ขายได้ "เท่าทุน" ถือว่า.....เก่ง

                                                                                                            กุนซือ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น